14. THE LEXUS AND THE OLIVE TREE

விமர்சனம் செய்பவர் நண்பர் ஞானசேகர். நன்றி!
---------------------------------------------------------
புத்தகம ்: The Lexus and the Olive Tree (Understanding Globalization)
ஆசிரியர் : Thomas Loren Friedman
பக்கங்கள் : 512
சிறப்பு : ஆசிரியர், மூன்று முறை புலிட்சர் பரிசு பெற்றவர்; இப்புத்தகம் தயாராக அவர் எடுத்துக் கொண்ட காலம் 4 ஆண்டுகள்.
விலை: 7.99 USD
---------------------------------------------------------












தடித்த எழுத்துகளில் சொல்லப்பட்டவை எல்லாம், இப்புத்தகத்தோடு தொடர்புடைய எனது கருத்துகள். சாய்ந்த எழுத்துகளில் சொல்லப்பட்டவை எல்லாம், புத்தகத்தில் இருந்து நேரடியாக எடுக்கப்பட்ட கருத்துகள்.















Globalization (தாராளமயமாக்கல், உலகமயமாக்கல்) பற்றி ஒரு நல்ல புத்தகம் தேடி அலைந்து, கடைசியாக நான் படித்த உருப்படியான புத்தகம் இது. ஆசிரியர், ஏறக்குறைய எல்லா உலக நாடுகளுக்கும் பயணம் செய்து இருப்பதால், Globalization ன் தாக்கம் பற்றி சில நாடுகளையும், சில நிகழ்ச்சிகளையும், சில கற்பனை கதைகளையும் சொல்லி விளக்கி இருக்கிறார். ஆஸ்திரேலிய கண்டத்தைப் பற்றி எதுவும் ஆசிரியர் கூறியதாக ஞாபகம் இல்லை. மற்ற கண்டங்கள் எல்லாம் முடிந்த அளவு இப்புத்தகத்தில் அடக்கப்பட்டுள்ளன.

"இவ்வுலகத்திற்குப் பத்து வயதுதான் ஆகிறது. பெர்லின் சுவர் இடிந்தது; உலகம் பிறந்தது" என புத்தகம் ஆரம்பிக்கிறது. கம்யூனிஸத்தின் வீழ்ச்சியால், உலகநாடுகள் தாரளமயமாக ஆரம்பித்தன; எந்த நாடு வேண்டுமானாலும், எந்த நாட்டிலும் வியாபாரம் செய்யலாம்; இனி நாடுகள் தனித்தனி இல்லை; எல்லாம் உலகமயம் என்ற நிலை உருவாகிக்கொண்டு இருக்கிறது. தனது சொந்த வீட்டின் தொலைபேசி எண்கூட யாரும் ஞாபகத்தில் வைத்துக் கொள்வதில்லை; எல்லோரும் லேப்டாப்பை அண்டி வாழ்கிறோம். அமெரிக்காவில் ஒருவனுக்குக் குழந்தை அழுகிறது என்றால், அவனுக்கு நேரெதிரான காலமண்டலத்தில் உள்ள இந்தியாவின் ஒரு கால் சென்டருக்குத் தொடர்பு கொண்டு, ஆலோசனை கேட்கிறான். இதுதான் Globalization நம்மை வழிநடத்தும் பாதை. இது நீடித்தால், தான் யார் என்பதே ஒரு கேள்வி எழும் ஒருநிலை உருவாகக்கூடும். இப்படித்தான் ஆரம்பிக்கிறது புத்தகம். ( என்னைப் பொறுத்தவரை, 1951ல் Paris ஒப்பந்தத்தில் 6 நாடுகள் கையெழுத்திட்ட பொழுதே, Globalization பிறந்துவிட்டது)

சரி இப்போது புத்தகத்தின் பெயருக்கு வருவோம். புத்தகத்தின் பெயரில் இருந்து, ஒவ்வொரு கட்டுரைக்கும் தலைப்பு (eg: DOScapital) வைத்தது, ஒரு விஷயத்தை விளக்கும்விதம் எல்லாம் அருமை. புத்தகத்தின் பெயர்காரணம் புரிந்து கொள்ளவே 40 பக்கங்கள் படிக்க வேண்டும். சுருக்கமாக Lexus என்றால், தொழில்நுட்ப வளர்ச்சி (மறைமுகமாக Globalization ), Olive Tree என்றால் பாரம்பரியம் (தனக்கென ஒரு அடையாளம்). Globalization - பாரம்பரியம் இரண்டிற்கும் நடக்கும் போட்டியே இப்புத்தகம்.

உலகம் பிறந்தது முதலே, தனது அடையாளம் தொலையாமல் இருக்க மனிதன், என்ன வேண்டுமானாலும் செய்வான். ஆதாமின் மூத்தமகன் (Cain), இளையமகனைக் (Abel) கொன்றதில் இருந்து இன்று நடக்கும் பல யுத்தங்கள் வரை எல்லோருக்கும் பாரம்பரியம்தான் முக்கியம். ஆனால் Globalization ஐ ஆதரித்தால் சில நேரங்களில் தனிமனித அடையாளமே இல்லாமல் போகும் . (In this Cyber world, your identity is less important than the data that is stored about you)

Globalization க்கு சிறந்த உதாரணம் ஐரோப்பிய யூனியன். ஆனால், அதில் இணைந்துவிட்டால், நார்வே என்ற தனது பெயர், தனித்தன்மை, கரன்ஸி எல்லாம் போய்விடும் என நார்வே சேரவில்லை. இங்கு Lexus ஐ Olive Tree வென்றுவிட்டது. (இந்தியாவில், ஹர்பஜன் சிங் விளம்பரத்திற்காக தனது தலைப்பாகையைக் கழற்றி, பின் மன்னிப்பு கேட்டது ஓர் உதாரணம்; கர்நாடாகாவில் அந்நிய மொழித் திரைப்படங்கள் தடைவிதிக்கப்பட்டது ஓர் உதாரணம்)

இஸ்ரேலியர்களால் படுகொலை செய்யப்பட்ட, யாஸர் அராபத்தின் நெருங்கிய நண்பர்களில் ஒருவரின் மகன், இன்று WTC, Gaza ல் MD ஆக இருக்கிறார். இங்கு Olive Tree ஐ Lexus வென்றுவிட்டது. (இந்தியாவில், தமிழப்பேராசிரியரின் மகனுக்குத் தமிழ் தெரியாமல் இருப்பது ஓர் உதாரணம். ஹிந்தி எதிர்ப்பாளரின் மகன், ஹிந்தியால் மத்தி அரசுக்குள் இருப்பது ஓர் உதாரணம்)

ஒரு ரஷ்ய நிருபர், Coke இயந்திரத்திற்கு அருகில், CNN திரைக்குக் கீழே நின்றுகொண்டு, Cellphoneல் ரஷ்ய மொழியில் பேசிக்கொண்டு, NATO தலைமையகத்தில் நின்றுகொண்டு, ரஷ்யபடைகள் Kosovo ல் அத்துமீறி நுழைவதைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் ஒருகாட்சி. இங்கு Lexus ஆ, Olive Tree ஆ? எது முக்கியம் என்ற போராட்டம். (இந்தியாவில் இட ஒதுக்கீடு பிரச்சனை முதல் இன்றைய சிங்கூர் - நந்திகிராம் பிரச்சனை வரை பல நிகழ்ச்சிகள் உதாரணம்; இந்தியா - பாகிஸ்தான் கிரிக்கெட் போட்டி சொந்த மண்ணில் நடப்பதுகூட)

Lexus மட்டுமே இருந்தால், நீ யார் என்று யாருக்கும் தெரியாது. Olive Tree மட்டும் இருந்தால், உன்னை உனக்கு மட்டும்தான் தெரியும். இரண்டும் வேண்டுமா வேண்டாமா என்ற போராட்டம் வளர்ச்சிக்குத் தடை. இதுபோன்ற மேற்கூறிய மூன்று நிகழ்ச்சிகளும், முட்டுக்கட்டைகள். இரண்டையும் சமப்படுத்தத் தெரிந்த ஒரு சமூகமே வெற்றி பெறுகிறது. உதாரணமாக, Gulf நாடு ஒன்றில் இருந்து, லண்டன் செல்லும் விமானம் ஒன்றில், பயணிகள் தொழுகை செய்ய வசதியாக, மெக்காவின் திசைகாட்ட GPS உண்டு. இந்தியாவில், பொக்ரான் சோதனையும், அந்நிய நிறுவனங்களை அனுமதித்ததும் இன்னொரு உதாரணம்.

எது எடுத்தாலும் Internet என்ற இக்காலத்தில், E or Be Eaten என்னும் இக்காலத்தில், ரஷ்ய போன்ற நாட்டுமக்களை மனரீதியாக உலகமயமாக்கலுக்குத் தயார் செய்வது கஷ்டமான காரியம் என்கிறார் ஆசிரியர்.

Globalization க்குப் பெயர் போன அமெரிக்காவின் Secretary of State ஒருவரும், பாரம்பரியத்தைவிட்டு வெளிவராத சிரியா (Fax machine அறிமுகப்படுத்த 4 ஆண்டுகள் ஆனதாம்) போன்ற நாட்டின் அதிபர் ஒருவரும் சந்தித்தால் எப்படி இருக்கும் என்று கற்பனை உரையாடலை அற்புதமாகச் சித்தரித்து இருந்தார் ஆசிரியர்.

McDonald's உள்ள எந்த ஒரு நாடும் சண்டை போட்டுக் கொள்வதில்லை என்று ஒரு புதிய கருத்தை முன்வைத்து, அதற்கு The Golden Arches Theory of Conflict Prevention என்று பெயரும் வைக்கிறார் ஆசிரியர். உதாரணங்களுடன் அதை விளக்கியும் உள்ளார். ஒரு நாடு இன்னொரு நாட்டுடன் வியாபார ரீதியில் தொடர்பு வைத்துக்கொண்டு, ஒன்றையொன்று சார்ந்து இருக்கும்போது அவை அடித்துக் கொள்வதில்லை என்பதே அதன் சாரம்.

பாரம்பரியத்தை இழக்காமல், உலக நாடுகள் சந்தையைத் திறந்து வைக்க வேண்டும் என்பதே ஆசிரியர் சொல்ல வரும் மையக் கருத்து. அப்படி மற்ற நாடுகளைத் தன்னுள் அனுமதிக்கும்போது, பல filter கள் கண்டிப்பாக வேண்டும் என்கிறார் ஆசிரியர். இல்லையேல் பாங்காங்கிற்கு நேர்ந்ததுபோல், போக்குவரத்து நெரிசல் முதல் பல தொல்லைகள் வரும்.

உலகமயமாக்கலால் சமாளிக்க முடியாத பல கேள்விகள்:

Is God in Cyberspace? கடவுளும் ஓரினத்தை அடையாளம் காட்டும் பாரம்பரிய சின்னமே. ஆனால், உலகமயமானால், தன்னையே அடையாளம் தெரியாத மனிதன் கடவுளை நினைக்க நேரம்? வேகமான உலகத்தில் கடவுளை என்ன செய்வது?

No Editor, No Publisher, No Censor for Internet. 1999ல் அமெரிக்காவில் ஒரு மாணவன் ஒரு பள்ளிக்கூடத்தில் நுழைந்து, தாறுமாறாகச் சுட்டு பல பேரைக் கொன்றது நினைவிருக்கலாம். அவன் சுடுவதற்கு சில யோசனைகளை AOL (America Online) இருந்தே பெற்றானாம். உலகமயமாக்கல், குழந்தைகளைக் கெடுக்கிறதே?

புதிய தொழிற்சாலைகள் என்ற பெயரில் விவசாயிகளை விரட்டுவது; காடுகளைக் குடைந்து குழாய் போடுவது. இயற்கையை என்ன செய்யப் போகிறோம்? God save us from a world where the Chinese Pavilion at Disney land is our only remembrance of what China once was, and where the Animal Kingdom of Disney Land is our only remembrance of what the jungle once was, and where the Rain forest Cafe is the only rain forest me or my kids ever see .

இதுபோன்ற கேள்விகளுக்குப் பதிலாக சில வழிமுறைகள் சொல்கிறார் ஆசிரியர். இதுபோல உலக நிகழ்ச்சிகள் பலவற்றைக் கூறி புத்தகத்தை அருமையாகக் கொண்டு செல்கிறார் ஆசிரியர். நான் சிலசில பத்திகளை விட்டுவிட்டுதான் படித்தேன். குறிப்புகள் எடுத்த காகிதங்களில் ஒன்று தொலைந்து போய்விட்டது வேறு. சொல்வதற்குப் பல நல்ல விஷயங்களும் (eg. உலகத்திற்கே தெரியாமல், உலகமயமான ஒரு கிராமம்), பல அற்புதமான கருத்துகளும் (eg. Globalization is not global), நிகழ்ச்சிகளும் இப்புத்தகத்தில் உள்ளன.

எல்லாமே அருமையாக சொன்ன ஆசிரியர், கடைசி ஒரு பக்கத்தில் சொதப்பிவிட்டார். வேறு ஒன்றுமில்லை, தாய்நாட்டுப் பற்றுதான். "தொழில்நுட்ப வளர்ச்சியையும், பாரம்பரியத்தையும் சமன்செய்வதில் உலக நாடுகள் எல்லாவற்றிற்கும் உதாரணமாக விளங்குகிறது - அமெரிக்கா". உதாரணமாக, ஒரு பள்ளிக்கூட நிகழ்ச்சி. புத்தகம் முழுவதும், தான் அழுததாக எந்த இடத்திலும் ஆசிரியர் சொல்லவில்லை, கடைசிபக்கம் தவிர. நான் சிரித்துவிட்டேன்.

சரி முடிவுக்கு வருகிறேன். காயீன் - ஆபேலில் ஆரம்பித்த புத்தகத்தை பாபேல் கோபுரத்தில் (Tower of Babel) முடிக்கிறார் ஆசிரியர். சொர்க்கத்தை அடைவதற்காக, பாபேல் கோபுரம் பாபிலோனில் (பாக்தாத் : ஈராக்) கட்டப்பட்டபோது, அதில் வேலை செய்த மனிதர்கள் எல்லோரும் நீண்ட நாட்கள் பழகியதால், ஒரே மொழியில் பேசப் பழகி தனது சொந்த மொழிகளை மறந்து போயினர். கோபுரம் முழுவீச்சில் கட்டப்பட்டபோது, மனிதசக்தி தனக்குச் சவால்விட வருவதைக் கண்ட கடவுள், மனித சக்தியை உடைக்க ஒரு திட்டம் போட்டார். அவர் போர் மூட்டவில்லை; பூமியை அதிரச் செய்யவில்லை; தொற்றுநோய் பரப்பவில்லை; கோபுரத்தை இடிக்கவில்லை. அவர் செய்த எளிய காரியம், அம்மனிதர்கள் ஒவ்வொருவரையும் வெவ்வேறு மொழிகளில் பேச வைத்தார். அவ்வளவுதான், பாபேல் கோபுரம் தகர்ந்து போனது.

இப்போது ஆசிரியர் நம்முன் வைக்கும் கேள்வி: Internet என்பது பாபேல் கோபுரத்தின் இன்னொரு அவதாரமா? Internet ல் எல்லோரும் யாரென்றெ தெரியாமல், ஒரே மொழியில் பேசுகிறோம். ஆசிரியரைப் பார்க்காமலேயே பாடம் படிக்கிறோம். ஒருநாள் அந்தக் கடவுள், பாபேல் கோபுரத்திற்குச் செய்ததுபோல், Internet crash ஆனால்?

அதனால்தான் ஆசிரியர் சொல்கிறார்: "Lexus யையும், Olive Tree யையும் சமப்படுத்த பழக வேண்டும்". ஏனெனில், (குஜ்ரால் அவர்களை உதாரணமாக வைத்து) தாத்தாவுக்கு இங்க்லீஷ் தெரியாதா என்று கேட்கும் பேரப்பிள்ளைகளைத் தாத்தாக்கள் விரும்புவதில்லை; தன் நிழலில் தன் வம்சம் இருக்க வேண்டும்; பரம்பரை கவுரவம் காக்கப்பட வேண்டும் என்றே ஒவ்வொரு மனிதனும் விரும்ப வேண்டும். (ஷாங்காய் நகர் தொழில் அதிபர் ஒருவரை உதாரணமாக வைத்து) Internet ல் இருந்து, எவ்வளவுதான் உன்னதமான கருத்தாக இருந்தாலும், மகன் புத்தி சொல்வது எந்த தந்தைக்கும் பிடிப்பதில்லை (அதுக்கெல்லாம் கடவுளா இருக்கணும்).

என்னை மிகவும் கவர்ந்த ஒரு வாசகத்துடன் முடித்துக் கொள்கிறேன்: "There are two ways to make a person feel homeless; one is to destroy his home and the other is to make his home look and feel like everybody else's home ". இதைப் படித்தவுடன், "சந்தோசமா இருக்குறப்ப மனுஷனுக்கு அது தெரியுறது இல்ல" என்ற விருமாண்டி வசனம் ஞாபகத்திற்கு வந்தது. (உலகமயம் சந்தோஷமாய்த் தெரிகிறது. அப்ப....?)

கொசுறு 1: இஸ்ரேல் - பாலஸ்தீன பிரச்சனை பற்றி From Beirut to Jerusalem என்ற இவரின் முதல் புத்தகத்தைப் படிப்பதற்காகத் தேடிக்கொண்டு இருக்கிறேன்.
கொசுறு 2: இவரின் இரண்டாவது புத்தகமான Longitudes and Attitudes என்பது The New York Times பத்திரிக்கையில் பல்வேறு காலக்கட்டங்களில், தீவிரவாதத்தைப் பற்றி இவர் எழுதிய Column களின் தொகுப்பு. அமெரிக்க துதிபாடல், ரஷ்யா, இந்தியா, இஸ்லாமிய நாடுகளைக் கிண்டல் செய்வது அதிகம் இருந்ததால், பாதிக்குமேல் பிடிக்கவில்லை; படிக்கவில்லை.
கொசுறு 3: இவருடைய சமீபத்திய புத்தகம் The World is Flat. இதுவும் உலகமயமாக்கல் பற்றியது. முதல் 50 பக்கங்கள் கண்டிப்பாகப் படிக்கலாம். அதற்குப் பிறகு, அவரவர் விருப்பத்தைப் பொறுத்தது.

- ஞானசேகர்