93. CRIME AND PUNISHMENT

It is in just such stupid things clever people are most easily caught. The more cunning a man is, the less he suspects that he will be caught in a simple thing. The more cunning a man is, the simpler the trap he must be caught in.

-------------------------------------------------------

புத்தகம் : Crime and Punishment (குற்றமும் தண்டனையும்)
ஆசிரியர் : Fyodor Dostoyevsky (பியோதர் தஸ்தயெவ்ஸ்கி)
மொழி : ஆங்கிலம்
வெளியீடு : இந்தியாவில் Wilco Publishing House
முதற்பதிப்பு : 1866
விலை : 235 ரூபாய்
பக்கங்கள் : 527 (தோராயமாக 38 வரிகள் / பக்கம்)
-------------------------------------------------------

மனிதர்களை இருவகைகளாகப் பிரிக்கலாம். சாதாரணமானவர்கள் அசாதாரணமானவர்கள். தான் எடுத்துக் கொண்ட காரியத்தில் வெற்றிபெற எதிர்வரும் எல்லாத் தடைகளையும் தகர்த்தெறியும் உரிமை அசாதாரணமானவர்களுக்கு உண்டு. அக்காரியம் சில சமயங்களில் மொத்த மனித சமூகத்திற்கே நன்மை தரக் கூடியதாகவும் இருக்கலாம். நியூட்டனும் கெப்ளரும் தான் எடுத்துக் கொண்ட காரியத்தில் முனைப்புடன் இருந்திருந்தாலும், குறுக்கே வந்த நூற்றுக்கணக்கானவர்களையும் தள்ளிவிட்டு முன்னேற வேண்டி இருந்திருக்கிறது. அவர்கள் அப்படி செய்திருந்திருக்காவிடில் அவர்களின் கண்டுபிடிப்புகள் மனித சமூகத்திற்குக் கிடைத்திருக்க வாய்ப்பில்லாமல் போயிருக்கும். அதற்காக‌ நியூட்டன் தெருவில் வருகிறவர் போகிறவர்கள் எல்லோரையும் கை கால்களை வெட்டி குற்றங்கள் செய்யவில்லை. ஆனால் நெப்போலியன் உட்பட வரலாற்றின் பெரும்பாலான ஆட்சியாளர்கள் அடிப்படையில் மாபெரும் குற்றவாளிகளே. தத்தம் முன்னோர்கள் புனிதமாகக் காத்துவந்த விதிகளை உடைத்தெறிந்து தமது கொள்கைகளைப் பரப்புவதற்காக எதையும் செய்யத் துணிந்தார்கள்; தனது வெற்றியை அப்பாவி மக்களின் இரத்தத்தால் எழுதினார்கள். நன்றாக உற்றுக் கவனித்தால், மனித சமூகத்தின் மீட்பனாகக் காட்டிக் கொண்டவர்கள் எல்லாரும் மிகக் கொடூரமான படுகொலையின் பிணக்குவியலில் இருந்து எழுந்து வந்தவர்களே.

சிறந்த மனிதர்களும் சாதாரண மனிதர்களில் இருந்து கொஞ்சமேனும் வேறுபட்டவர்களும் மனிதயினம் விரும்பாத ஏதேனும் குற்றம் செய்தவர்கள். இல்லாவிடில் அந்த நிலைக்கு அவர்களால் வரவே முடியாது. சாதாரணமானவர்கள் எல்லாம் சட்டத்திற்கு உட்பட்டு வாழவும் கட்டுப்பாட்டுடன் வாழவுமே பிறந்தவர்கள். அசாதாரணமானவர்கள் சட்டத்தை மீறவும் அழிக்கவுமே பிறந்தவர்கள். எந்த அளவிற்கு வீரியமான குற்றமோ அந்த அளவிற்கு அவர்களின் நோக்கமும் வீரியமாய் இருக்கும். சில நேரங்களில் அதனால் அவர்கள் இரத்தத்தின் மேல் நடைபோட வேண்டி இருக்கிறது. அசாதாரணமானவர்கள் தங்களுக்கான தனிப்பட்ட உரிமைகளென அவர்கள் செய்யும் காரியங்களைப் ப‌ல நேரங்களில் சக மனிதர்கள் ஏற்றுக் கொள்வதில்லை. அவர்களைத் தண்டிக்கிறார்கள்; கொன்றும் விடுகிறார்கள். குற்றவாளிகள் என ஒதுக்கப்பட்ட அதே அசாதாரணமானவர்கள் அடுத்த சில தலைமுறைகளின் சிலரால் வழிபடும் அளவிற்கு உயர்ந்தும் இருக்கிறார்கள். சாதாரணமானவர்கள் தற்காலத்திற்கு உரியவர்கள். அசாதாரணமானவர்கள் எதிர்காலத்திற்கு உரியவர்கள். சாதாரணமானவர்கள் உலகை ஓரிடத்தில் பத்திரமாகப் பாதுகாத்து வைக்கிறார்கள். அசாதாரணமானவர்கள் உலகை அதன் இலக்கை நோக்கி நகர வைக்கிறார்கள்.

குற்றங்களின் பின்னணியில் இருக்கும் உளவியலையும் தர்மங்களையும் நியாயப்படுத்தும் இப்படி ஒரு கட்டுரையை ஒரு பத்திரிக்கையில் எழுதிய, இப்புதினத்தின் நாயகன் இரஸ்கோல்நிகோவ் (Raskolnikov) ஓர் ஏழை வாலிபன். 19ம் நூற்றாண்டில் செயின்ட் பீட்டர்ஸ்பர்க் நகரில் சட்டம் படிக்கிறான். சொந்த ஊரில் இருக்கும் தாயும் சகோதரியும் தான் ஒரே சொந்தம். ஏழ்மையில் தவிக்கும் தாயையும் அதே ஏழ்மையைக் காரணமாக வைத்து ஒரு பொருத்தமற்ற கல்யாணத்திற்குக் கட்டாயப் படுத்தப்படும் சகோதரியையும் காப்பாற்ற முடியாமல் தவிக்கிறான். 'எல்லாருக்கும் ஒரு விடிவுகாலம் வரும்' என்று சட்டைப் பைக்குள் கைவிட்டுக் கொண்டு காத்திருக்க விரும்பாமல் தனது வறுமை தாண்ட ஏதாவது செய்யத் துடிக்கிறான். அதுவரை வெறும் கோட்பாடுகளாக அவன் சிந்தனையிலும் பத்திரிக்கைகளிலும் இருந்து கொண்டிருந்த விசயங்களைச் செயலாக்க நினைக்கிறான். பணம் அதிகம் இருக்கும் இடத்தில் இருந்து எடுக்க முடிவு செய்கிறான். தான் நெப்போலியனைப் போல் அசாதாரணமானவன் என உணர்கிறான். கொலையும் செய்ய துணிகிறான்.

ஒரு கொலையும் செய்து விடுகிறான். முதல்முறை செய்வதால் கதவைப் பூட்டிச் செய்ய மறந்து விடுகிறான். அதைத் தற்செயலாகப் பார்த்ததற்காக இன்னொரு கொலையும் செய்கிறான். யாருக்கும் தெரியாமல் தப்பி வந்த பிறகுதான், தான் செய்த கொடூரத்தை உணர்கிறான். உடல் ஒத்துழைக்க மறுக்கிறது. அடிக்கடி உடல்நலம் குன்றிப் போகிறான். அன்றாடச் செயல்களில் வினோதம் தலைதூக்குகிறது. யாருக்கும் புரியாத புதிராக வலம் வருகிறான். சுற்றி இருப்பவர்களின் நடவடிக்கைகளில் சந்தேகப்பட்டு, தான் சந்தேகப்படப் படுகிறோமோ என சந்தேகப் படுகிறான். அவர்கள் எல்லாம் தன்னைத் தானாகவே குற்றத்தை ஒத்துக் கொள்ள வைக்க‌ சதி வேலைகளில் ஈடுபடுவதாக நினைக்கிறான். அவனாக காவலர்களிடம் சரணடைய விரும்பும் போதெல்லாம் சூழ்நிலைகள் தடுக்கின்றன. தான் தவறென சொல்லும் கொலை என்ற செயலைச் செய்தவன் இரஸ்கோல்நிகோவ் என்று மனிதயினம் கண்டுபிடித்து தண்டித்ததா? இல்லை அசாதாரணமானவனாகவே இரஸ்கோல்நிகோவ் வாழ்ந்து போனானா என்பதே மிச்சக் கதை. குற்றமும் தண்டனையும் மனத்திலும் உடலிலும் தொடர்ந்து துரத்துவதே புதினத்தின் கரு.

'கொலைகாரனை நாம் வெறுக்கிறோம்; நமக்குள் இருக்கும் கொலைகாரனை ஞாபகப்படுத்துவதால்' என்று சொல்வார் மதன், 'மனிதனுக்குள்ளே மிருகம்' புத்தகத்தில். எல்லோருக்குள்ளும் இருக்கும் அந்தக் கொலையுணர்வை 'யுத்தம் செய்' திரைப்படத்தில் டாக்டர் யூதாஸ் காரியோத் சொல்வதுபோல், நீதி நியாயம் தர்மம் என்று சொல்லி சமூகம் நம்மை அமைதி காக்கச் சொல்கிறது. பின்னாளில் நினைத்து நினைத்து வருத்தப்படும் கொடுந்துயரம் தவிர்க்கவே, பெரும்பாலான குற்றங்களைச் செய்யத் தூண்டப்பட்டும் நாம் உடனே செய்து விடுவதில்லை. இரஸ்கோல்நிகோவின் அப்படிப்பட்ட‌ மனத் தவிப்புகளை மிக விளக்கமாக சொல்கிறது புதினம். இளைஞன் ஒருவனின் உளவியலைப் ப‌திவு செய்வதால், புதினம் முழுதும் விவரணைகளின் நீளம் அதிகம்.

கதையில் வரும் அனைத்து மாந்தர்களும் ஏதோ ஒரு வகையில் சில நாட்கள் நினைவில் தங்கிப் போகும் அளவிற்கு வித்தியாசமானவர்கள். எப்போதுமே இரஸ்கோல்நிகோவைச் சந்தேகப்படுவது போலவே நடந்து கொள்ளும் காவல்துறை அதிகாரியும் அவரது சகாக்களும். உடம்பு சரியில்லாமல் கிடக்கும் அவனைப் பார்க்கும்போது கூட, 'குற்றமும் நோயும் சிலேடைகள்' என்று துப்பறியும் பாணியிலேயே பேசுவார்கள். கள்ளுக்கடையில் பார்க்கும் குடிகாரக் கிழவன். அவன் வீட்டில் இருக்கும் அவனது இரண்டாவது மனைவி. அவளது கட்டாயத்தால் விபச்சாரியாக வாழ்ந்து வரும் முதல் மனைவியின் மகள் சோனியா. நாயகனின் சகோதரியை மணமுடிக்க நிச்சயித்துப் போன ஒருவன். அவனுடன் எப்போதுமே முறைத்துக் கொண்டு திரியும் நாயகன். இரஸ்கோல்நிகோவின் கொலைகளுக்காக கைது செய்யப்படும் ஓர் அப்பாவி.

நான் ரசித்தவை:
பாத்திரம்: கதாநாயகி சோனியாவை விபச்சாரத்தில் தள்ளும் அவளது தகப்பனின் இரண்டாம் மனைவி Katerina Ivanovna Marmeladova. பியோதர் தஸ்தயெவ்ஸ்கிக்குப் பிடித்த பாத்திரமும் இவள்தான்.
ப‌குதிக‌ள்: 1) இரவில் குடிபோதையில் நிதானம் தெரியாமல் தள்ளாடும் பெண்ணொருத்தியைக் இரஸ்கோல்நிகோவ் காப்பாற்ற போய், ஒரு காவல்காரனிடம் பணத்தைப் பறிகொடுக்கும் நிகழ்ச்சி 2) இரஸ்கோல்நிகோவின் சகோதரியைச் சாமர்த்தியமாக ஒரு தனியறைக்கு அழைத்துப் போனவனிடம் இருந்து தப்பிக்க, அவள் போராடும் நிகழ்ச்சி.
வரிக‌ள்: இரஸ்கோல்நிகோவின் கனவொன்றை இப்படி விவரிக்கிறார் ஆசிரியர்.
The whole world was condemned to a terrible new strange plague that had come to Europe from the depths of Asia. All were to be destroyed except a very few chosen. Some new sorts of microbes were attacking the bodies of men, but these microbes were endowed with intelligence and will. Men attacked by them became at once mad and furious. But never had men considered themselves so intellectual and so completely in possession of the truth as these sufferers, never had they considered their decisions, their scientific conclusions, their moral convictions so infallible. Whole villages, whole towns and peoples went mad from the infection. All were excited and did not understand one another. Each thought that he alone had the truth and was wretched looking at the others, beat himself on the breast, wept, and wrung his hands. They did not know how to
judge and could not agree what to consider evil and what good; they did not know whom to blame, whom to justify. Men killed each other in a sort of senseless spite. They gathered together in armies against one another, but even on the march the armies would begin attacking each other, the ranks would be broken and the soldiers would fall on each other, stabbing and cutting, biting and devouring each other. The alarm bell was ringing all day long in the towns; men rushed together, but why they were summoned and who was summoning them no one knew. The most ordinary trades were abandoned, because every one proposed his own ideas, his own improvements, and they could not agree. The land too was abandoned. Men met in groups, agreed on something, swore to keep together, but at once began on something quite different from what they had proposed. They accused one another, fought and killed each other. There were conflagrations and famine. All men and all things were involved in destruction. The plague spread and moved further and further. Only a few men could be saved in the whole world. They were a pure chosen people, destined to found a new race and a new life, to renew and purify the earth, but no one had seen these men, no one had heard their words and their voices.

நான் ஆங்கிலத்தில் இப்புத்தகத்தைப் படித்துக் கொண்டிருந்த நேரத்தில் தற்செயலாக எனக்கு வேண்டப்பட்ட விரோதி ஒருவரும் தமிழில் படித்துக் கொண்டிருந்தார். ஆங்கில மொழிப்பெயர்ப்பில் வார்த்தைகள் அவ்வளவாக ஒட்டவில்லை எனக் குறை சொன்னேன். இணையத்தில் சிலதளங்களும் இதைத்தான் சொல்கின்றன. இரஷ்ய மொழியில் மிக வேகமாக ஏற்பட்டுப் போன மாற்றங்களை அதற்குக் காரணமாகச் சொல்கின்றன. உதாரணமாக புத்தகத்தின் பெயரிலேயே இருக்கும் குற்றம் என்ற வார்த்தைக்கு இணையாக ஆசிரியர் உபயோகப்படுத்தி இருப்பது 'குற்றத்தைத் தாண்டுதல்' என்பது போன்றது. எடுத்தோம் கவிழ்த்தோம் என்று படிக்கும் சிலருக்கு இப்புதினம் போன்ற மிக நீண்ட விவரணைகள் சலிப்பூட்டலாம். இவ்விரு தடைகளைக் கொஞ்சம் சகித்துக் கொண்டால், குற்றமும் தண்டனையும் பக்கத்தில் வந்து வந்து விலகி விலகி ஓடும் அலைகடல் விளையாட்டை உங்களாலும் ரசிக்க முடியும்.

அனுபந்தம்:
----------
பியோதர் தஸ்தயெவ்ஸ்கியின் The Idiot என்ற புதினத்தின் ஒரு பாத்திரத்தில் ஈர்க்கப்பட்டு, சண்முகராஜா என்ற தனது பெயரை மாற்றிக் கொண்டவரை இயக்குனர் மிஷ்கின் என்று சொன்னால் நமக்கெல்லாம் தெரியும்.

- ஞானசேகர்